Meneer Pietersen werd in 2018 ineens een alleenstaande meneer omdat zijn zus, waar hij zijn hele leven mee heeft samengewoond, overleed. Lief en leed hadden zij samen gedeeld. De klassieke rolverdeling was er thuis, de zus deed het huishouden, kookte en deed de boodschappen. Meneer verzorgde de financiën, werkte en deed de klusjes in huis.
Nadat meneer het verlies een plaatsje had gegeven, vroeg hij zich af, wie er voor hem ging zorgen als hij het zelf niet meer kon, na overlijden, maar ook bij leven. Na een doorverwijzing door Oostland Notaris mocht ik bij hem aan de keukentafel een kop koffie komen drinken.
Met meneer heb ik besproken en geïnventariseerd wat zijn wensen waren, wat kon hij nog wel en wat niet meer. In korte tijd bouwden we een vertrouwensband op en de handtekening bij de notaris werd gezet voor de volmacht om de zaken voor hem te regelen.
Huishoudelijke hulp werd ingezet en regelmatig kwam ik bij hem langs om zijn administratie te verzorgen. Ook de hovenier werd ingeschakeld, want de tuin bijhouden, dat werd te veel.
Maar zijn boodschappen deed hij nog zelf, dat mocht niet veranderen. Op zijn scootmobiel naar de Albert Heijn of de slager of een kopje koffie doen in zijn vaste lunchroom. Meneer hield zijn eigen regie voor zover dit kon, dat was zo mooi om te zien.
Totdat enige tijd geleden meneer in het ziekenhuis terecht kwam met medische problemen. Na zijn ontslag is hij weer thuis gekomen. Omdat meneer 24-uurszorg nodig had, heb ik thuiszorg en mantelzorg ingezet. Het is fijn om te zien dat dit nu voor hem geregeld is!
Nu, een aantal weken later, hebben we een paar verpleegtehuizen bezocht om meneer een plekje te geven waar hij de permanente zorg gaat ontvangen die hij nodig heeft. Hij gaat zeker heel oud gaat worden en ik ben dankbaar dat ik meneer heb mogen leren kennen.
“Ik wordt zeker 100!” zegt hij zelf.
